Kitap hakkında: 2011 / Sovyet propagandası, Kızıl Ordu'yu “Yenilmez ve efsanevi” olarak adlandırdı, ancak tüm dürüstlükle, İkinci Dünyanın başlangıcında Savaş Wehrmacht'ın 1939-1942'de bu fahri unvan için çok daha fazla hakkı vardı. Naziler, Batı Avrupa'daki tüm rakiplerini "açıkça" mağlup ederek ve Rusya'nın yarısını işgal ederek zaferden zafere gittiler ve Reich'ın askeri sanatının eşi benzeri yoktu. Elbette, o zaman hiç kimse Poltava yakınlarında bir zafer kazanan, yakalanan İsveçli generalleri bir ziyafete davet eden ve "öğretmenlerinin" onuruna "sağlıklı bir fincan" kaldıran Peter I örneğini takip etmeyi düşünmezdi - ancak, Kızıl Ordu da düşmandan çok şey öğrendi ve sonuçta Alman "profesörlerini" her bakımdan geride bıraktı (örneğin, ünlü yıldırımların bile soluklaştığı Vistula-Oder operasyonunu veya Kwantung Ordusu'nun yenilgisini hatırlayın). karşılaştırmak). Ancak siyasi eğitmenler ne kadar "Sovyet askeri okulunun üstünlüğü" hakkında konuşursa konuşsun, Kızıl Ordu'nun en iyi operasyonlarında "Alman el yazısı" açıkça görülüyor. Bu kitap, ideolojik sansüre bakılmaksızın, Wehrmacht'ın askeri sanatını modern düzeyde analiz eden, maça maça çağıran, Rusya tarihinin en korkunç düşmanına saygı duruşunda bulunan ilk kitaptır - sonuçta Konstantin Simonov gibi şunu yazdı: “Evet, zaferimiz kolay olmadı. / Evet, düşman cesurdu. / Şanımız ne kadar büyükse!»